11 september: Muziek ter nagedachtenis
Het is al weer 18 jaar geleden dat terroristen met vliegtuigen op de Twin Towers in New York invlogen en deze gebouwen deden instorten.
Tegenover wat nu Ground Zero heet bevindt zich de kapel van Saint Paul, bijgenaamd ‘de kapel die bleef staan.’ Deze kapel, die de aanslag overleefde is een plek van stilte, gebed en bezinning geworden voor velen. Maar niet alleen daarvoor. Mensen kwamen er ook om uit te rusten, te eten, zich te wassen en te slapen. Meer dan drieduizend reddingswerkers hebben de kapel bezocht. De Paulus kapel van Trinity Church is het middelpunt geworden voor tal van geschokte en rouwende mensen.
Deze dag ben ik begonnen met het luisteren naar het stuk “in Paradisum” uit het Trinity
Requiem van Robert Moran. In 2011, tien jaar na de ramp, werd hem gevraagd om ter nagedachtenis een requiem te componeren voor het jongerenkoor van Trinity Church.
Moran, die een student was van o.a. Darius Milhaud en een veelzijdige muzikale loopbaan heeft doorlopen, streeft in dit stuk naar eenvoud. De puurheid van de kinderstemmen
laat hij begeleiden door cello’s, een orgel en een harp.
In de traditie van het westerse Requiem wordt het ‘in Paradisum‘ gezongen als het lichaam de kerk wordt uitgedragen.
Robert Moran, die geen banden heeft met georganiseerde godsdienst, beschreef zijn Requiem als ‘stilstaan bij de duizenden kinderen in deze wereld die geen toekomst hebben en maar weinig hoop’. Hij voegt daar aan toe: ‘We hopen allemaal dat deze muziek tot troost zal zijn voor luisteraars die geliefde vrienden hebben verloren.’
Ik geef deze wens graag door.
Ds. Bert L. van der Woude
