Zoals u in het vorige Kerkjournaal hebt kunnen lezen van onze voorzitter Watze Bokma wil de streekkerkenraad graag goed zichtbaar zijn in onze gemeenten behorend bij die streekkerkenraad, vandaar dat de leden daarvan zich aan u voorstellen.
Mijn naam is Eise Smid, ik woon in Winschoten en ben sinds 2013 voorzitter van de kerkenraad in die plaats. Binnen de streekgemeente ben ik vice-voorzitter. Vanaf het begin ben ik op de een of andere manier al betrokken geweest bij de voorbereidingen, om tot een streekkerkenraad te komen, omdat het voor mij wel helder was en is, dat we de toekomst van onze Protestantse kerk in deze regio alleen op een goede manier vorm kunnen blijven geven door intensief samen te werken. Volgens mij is het zaak daarmee te beginnen voordat het noodgedwongen moet. Vandaar dat ik dan ook met veel plezier mee wil werken aan die ene streekgemeente in de overtuiging, dat we elkaar steeds meer nodig zullen hebben.
Sinds september 2012 ben ik gepensioneerd, nadat ik 42 jaar met veel plezier in het basisonderwijs heb gewerkt in allerlei functies.
Als men van je weet dat je niet meer in het arbeidsproces werkzaam bent, word je al gauw voor allerlei “baantjes” gevraagd en dus kwam men al vrij snel om te vragen, of ik in de kerkenraad wilde. Omdat ik vind, dat wanneer je ergens lid van bent, je daar ook een aantal verplichtingen hebt, op welk terrein dan ook, heb ik toegezegd en tot nu toe heb ik daar zeker geen spijt van.
Ik heb wel geleerd te kijken naar zaken die goed gaan en je niet te laten leiden door krimp, want daar wordt niemand beter van. Er gebeuren naar mijn idee op het kerkelijk erf heel veel goede en positieve dingen en laten we ons daar vooral door laten leiden. Van doemdenken is nog nooit iemand beter geworden.
Privé ben ik getrouwd met Iety en hebben we twee dochters en vijf kleinkinderen in de leeftijd van 14 tot 19 jaar.
Naast het werk voor de kerk ben ik op dinsdagmorgen als vrijwilliger bij het OZG en vervoer mensen van het parkeerterrein naar de ingang en terug. Het werk in het omgaan met mensen blijf ik boeiend vinden. In mijn werk was dat vooral met kinderen en in de kerkenraden en als vrijwilliger bij het OZG vooral met volwassenen. Ik heb wel geleerd dat onze Lieve Heer vele verschillende kostgangers heeft, die elk zo hun aardig- en eigenaardigheden hebben en dus ook op die manier benaderd willen worden en terecht.
Tenslotte hoop ik, dat we binnen afzienbare tijd in onze streekgemeente stappen mogen en willen zetten, die steeds meer toewerken naar het vormen van één gemeente, waardoor we niet meer veel dingen dubbel hoeven te doen, niet meer met een beperkt aantal mensen in een kerkenraad zitten, maar samen die ene gemeente van onze Heer vormen, die zoveel mogelijk ook nog kerk in eigen plaats kan zijn.
Als we ons daar met elkaar sterk voor willen maken zie ik de toekomst van onze streekgemeente met vertrouwen tegemoet, geleid door de Geest, als Bron van en voor ons allen.
Met een vriendelijke groet,
Eise Smid