Vanuit de pastorie
Niet ieder Bijbelverhaal nodigt onmiddellijk uit om er over te preken. De gelijkenis van de onrechtvaardige pachters maakt in eerste instantie een negatieve indruk, die nog versterkt wordt door de uitleggeschiedenis. Een echte gelijkenis is het niet (want nauwelijks of niet uit het leven gegrepen), maar eerder een allegorie, waar de oorspronkelijke pachters (lees het volk Israël) de profeten en uiteindelijk zelfs de zoon (lees Jezus) omgebracht hebben.
De wijngaard die zij in pacht hebben gekregen zal daarom van hen worden afgenomen en aan nieuwe pachters (lees de kerk) worden gegeven. Zo’n uitleg moedigt antisemitisme aan en gaat daarnaast voorbij aan de bedoeling van Bijbelverhalen. Die informeren de lezer of hoorder niet over anderen, maar spreken rechtstreeks aan. Ze zijn een spiegel waar je zelf in kijkt met een uitnodiging tot zelfonderzoek.
Individueel toegepast kan de wijngaard een symbool zijn voor ieder mens. God heeft de mens toebereid om te groeien en vrucht te dragen en alles in het werk gesteld om dat mogelijk te maken. De rest is aan ons. In de eerste plaats ten opzichte van onze medemensen, in wie we een schepsel van God mogen ontdekken en daarnaast voor ons eigen leven. Wat doen we om groei te bevorderen? Hoe moedigen we elkaar aan en helpen we elkaar om vrucht te dragen?
Ook op een ander niveau kan de gelijkenis een spiegel voorhouden. Een wijngaard verzorgen doe je doorgaans niet alleen, maar samen. Als de wijngaard symbool staat voor onze samenleving beseffen we dan genoeg dat we pachters zijn? Leggen we niet veel te veel nadruk op bezit en de bescherming van bezit? Wie kritisch kijkt ziet in onze samenleving de kloof groter worden tussen bezitters en wie weinig of niets heeft. Ons economisch systeem zit zo in elkaar dat bezit meer opbrengt dan arbeid. Aandeelhouders zetten bedrijven onder druk om winst te maken en bekommeren zich weinig om arbeidsverhoudingen (laat staan arbeidsvreugde) en de kwaliteit van producten. Zou de zoon van de eigenaar van de wijngaard welkom zijn binnen zo’n systeem? Zouden we hem niet liever uit de wijngaard gooien met zijn nadruk op naastenliefde en op het besef dat alles wat we hebben slechts een geschenk is tot welzijn en geluk voor allen?
Gelukkig gaat soms ook anders. Dat we op zoek zijn naar zorg, menslievendheid en dienstbaarheid en daar warm voor lopen blijkt uit de vele positieve reacties op de keuze van Merel van Vroonhoven, die een goedbetaalde baan in de financiële sector opzegt om lerares te worden in het bijzonder onderwijs. Zo’n stap geeft hoop en is een lichtpuntje dat aansluit bij de intentie van deze in eerste instantie zo sombere gelijkenis.
Komende zondag borduren we verder op dit stramien als alle aandacht gericht wordt op de koning op een ezel. Ook daar wordt wat normaal lijkt op z’n kop gezet en krijgt macht de betekenis van het vermogen om goed te doen.
Ter nagedachtenis Geessien Fekkien Reininga-Groen
Op zaterdag 23 maart overleed Geessien Fekkien Reininga-Groen in de leeftijd van 93 jaar. Ondanks het feit dat haar krachten afnamen, hechtte zij aan het leven en keek uit naar wat haar laatste verjaardag zou worden. Enkele dagen later kwam er een einde aan haar leven.
Boven de rouwkaart en op de liturgie stond de zin: ‘Heer waar dan heen? Tot u alleen!’ Zo gaven we het leven van Geessien Fekkien Reininga-Groen uit handen en vertrouwden haar toe aan Gods eeuwige liefde.
Jarigen van 80 jaar en ouder in de komende week
14 april
Mevr. E. Keizer (1940)
18 april
Dhr. K. Boomgaarden (1936)
19 april
Dhr. F. Veldkamp (1939)
We wensen onze jarigen een goede dag toe.
Bezinning & Cultuur
11 april
Veertigdagentijdgesprekken (blz. 22). Zes donderdagavonden over de meest indrukwekkende geloofstijd van het kerkelijk jaar in De Ontmoeting in Scheemda. Opgave bij ds. Richard Offringa.
Ook welkom om mee te doen zonder aanmelding vooraf.
13 april
Middagtocht Groninger kerken, vertrek om 13:00 uur vanaf De Ontmoeting in Scheemda. Opgaven voor 6 april bij Geesje Koers en bij de opgave ook doorgeven of u met een auto komt en mensen kunt meenemen.
