Huub Schumacher, Bas Rentmeester, Elke dag één rozijn. Voedsel voor de geest, Berne Media 2018, 415 blz.
Toen ik de titel van dit boek onder ogen kreeg, was ik niet meteen enthousiast. Druiven en wijn, daar kan ik wat mee (ook symbolisch), maar rozijnen? Toch heb ik het boek aangeschaft, al was het maar omdat ik één van de auteurs persoonlijk ken en hij een mooie middag verzorgd heeft voor de Studiekring Drewermann Nederland. Huub Schumacher is een kritische priester die vanwege zijn opvattingen in botsing kwam met het kerkelijk leergezag.
Een kleine twintig jaar geleden werd hij uit het Bisdom Den Bosch weggestuurd door bisschop Hurkmans. “Huubke, wat doe-de-gij toch met die mensen”, zei de bisschop. “Je moet ze leren bidden en vroom zijn, jij maakt ze maar onzeker en opstandig. Catechese moet vertrekken vanuit de leer van de kerk, jij staat te dicht bij de mensen.” Dat laatste lijkt me juist een aanbeveling en is terug te vinden in de teksten die hij samen met Bas Rentmeester schreef.
Voor iedere dag van het jaar schreven ze een kleine overdenking die aansluit bij de tijd van de liturgische kalender. In totaal komen ze op 366, want één dag extra voor het schrikkeljaar. Het boek is te gebruiken als een dagboek door het jaar heen, maar het trefwoordenregister en de leesroosters (voor 2020, 2021 en algemeen) maken verschillende soorten gebruik mogelijk. Regelmatig word ik gevraagd naar boeken, die korte teksten bevatten, die geschikt zijn voor de opening van een vergadering, gesprekskring of bezinningsdag en dit is zo’n boek. Beide auteurs hebben een lichte toets en vermijden moeilijke woorden. Ze grijpen alledaagse gebeurtenissen aan om uiteindelijk te komen tot diepgang die mensen goeddoet. Ze schermen niet met grote namen, maar de mensen die hen inspiratie en inzicht hebben geschonken noemen ze zonder schroom.
De katholieke achtergrond van beide pastors (want pastoraal zijn ze zeker) is te proeven, maar hun overwegingen zullen net zo goed protestanten kunnen stichten. Ze schrijven met een heerlijke mildheid, die wars is van moralisme, maar wel te denken geeft en mensen uitnodigt om hun leven en dat van anderen serieus te nemen.
Voor de goede week hebben ze verhalen geschreven, die stuk voor stuk handen centraal stellen. Op handen gedragen, Reik elkaar de hand, Vergevende handen, Houd het bij de hand, Wat staat er in jouw handen, Uit handen laten vallen? en tenslotte ‘Een uitgestrekte hand.
Als voorbeeld van hun schrijfstijl een kort gedeelte met als titel: Verwerking kost tijd.
“Iemand wilde gaan studeren. Toen hij de rits vakken overzag en de bergen huiswerk, dacht hij: ik ga eens praten met de directeur. ‘Ik wil graag in zo kort mogelijke tijd afstuderen’, zei hij. ‘Moeten al die vakken?’ ‘Dat ligt er maar aan, beste man’, zei de directeur, ‘als God een eik maakt, heeft hij daar 20 jaar voor nodig. Een zonnebloem fikst hij in amper twee maandjes. Maar ja, die heeft dan ook een holle steel. Bij een beetje wind knakt ze… Het ene vraagt nu eenmaal meer tijd dan het andere; zo ligt dat’.”
Dit als opstapje om een paar mooie dingen te zeggen over Pasen, en over de moeite en waarde van dit feest.
Of je nu van rozijnen houdt of niet, onder het vele dat aangeboden wordt zijn dit wel de krenten uit de pap. Van harte aanbevolen.
