Vanaf februari is een aantal doeken van Mirja Wark te zien in de Vennekerk. Drie banieren die Mirja maakte ter gelegenheid van de voltooide restauratie van de Stefanuskerk in Finsterwolde hangen in de kerk. In de zalen van Irene worden enkele doeken tentoongesteld; waaronder een aantal vaandels met traditionele voornamen uit Adorp.
Drie banieren, gemaakt voor Finsterwolde in de kerk
De drie banieren bevatten een selectie van traditionele voornamen. De selectie is gebaseerd op een lijst van de meest voorkomende namen op de grafzerken rond de Stefanuskerk van Finsterwolde. Voor elk van de doeken kozen twee lokale families de voor hun gevoel specifiek Finsterwolder namen uit de lijst. De namen die door beiden gekozen waren werden geselecteerd.
De kleuren komen ook uit de omgeving:
- Doek 1, koolzaad, geel met een rand zo paars als een zomerse onweerslucht.
- Doek 2, rijpe tarwe, beige met een grasgroene rand.
- Doek 3, hoge luchten, blauw met een ochtendgloren rode rand.
Vijf vaandels, gemaakt voor Adorp in de consistorie
De eerste tentoonstelling in Finsterwolde leidde tot een uitnodiging voor een tweede, in Adorp.
Dit dorp groeide het hardst tussen 1850 en 1900. Dat bleek na het bestuderen van de inventarislijst van namen en geboortejaren. De Historische Vereniging ‘Wubbega’ hielp bij het kiezen van voornamen typisch voor elk decennium uit die periode:
1850-1860: Menne, Allert, Wiltje, Bouwke, Hilje, Kunje
1860-1870: Jille, Koopke, Heere, Boukje, Tiemen, Geeske
1870-1880: Harke, Hiske, Nantje, Martje, Gerben, Sikko
1880-1890: Iwe, Fokje, Lammert, Lubbe, Wemeltje, Tunske
1890-1900: Fokeltje, Meeuwes, Elze, Sieuwke, Wicher, Sierk
De vele kleurschakeringen van de ondergaande zon zijn vereeuwigd in de vaandels.
Een lange wimpel, gemaakt voor Nieuw Scheemda in de grote zaal
Daarna kwam er een expositie in het kerkje van Nieuw Scheemda. Verbazingwekkend genoeg waren er hier weer heel andere voornamen te vinden. Velen ervan hoor je nog maar zelden. Daarom werd de veertien meter lange wimpel geweven in nachtkleuren. Met sterren en namen in fonkelende gelen, die de in de hoogte bijna verdwijnende voornamen nog net laten sprankelen.
Bovenstaande heraldieke doeken zijn in dezelfde techniek geweven, die van de Venezolaanse alpargata sandaaltjes. Dat is een techniek waarbij een heel grote kettingdichtheid is gebruikt. De letters zijn ingelezen en slechts aan de voorkant zichtbaar.
Een vlag, gemaakt voor Bellingwolde in de huiskamer
Bij deze vlag zijn letters aangebracht op een bestaand doek.
Museum de Olde Wolden in Bellingwolde bood ruimte voor een overzichtstentoonstelling.
Een vlag moet kunnen wapperen in de wind en daarvoor was een soepeler weefsel geschikter. Op een wit met blauw geweven basisdoek in de kleuren van het Oldambt werden geweven namen genaaid. De aards grijzige letters werden geknipt uit een identiek geweven doek, dat geverfd was met modder.
Informatie over Mirja Wark
Mirja Wark (Heerlen, 1954) verloor haar hart aan de stoere, korte en unieke voornamen, die ze tegenkwam op het kerkhof van haar woonplaats Finsterwolde.
Toen in 2013 de vraag kwam om een werkstuk te maken ter ere van de voltooide restauratie van de NH-kerk (tegenwoordig Stefanuskerk) twijfelde ze geen moment: de voornamen op de grafzerken van de terp rond de kerk moesten geëerd worden in grote leesbare weefsels.
Mirja is sinds haar 27-ste weefster en woonde onder meer in Venezuela, Oman, Syrië en Libië. Overal bestudeerde ze de lokale textieltechnieken. Zo viel het schoeisel van stoere Venezolaanse veehouders haar op: handgeweven sandaaltjes met leuke patroontjes in vrolijke kleuren. Die waren in een geheel eigen techniek geweven op een driehoekig raampje van dunne latjes. Die inleg en versiertechniek bleek door zijn vormvrijheid heel geschikt om letters mee te weven op een gewoon getouw. Haar zoon, Bouwe, grafisch vormgever van beroep, ontwierp voor haar een speciale kloeke weefbare letter, geschikt voor het voornamen project.
Zie voor meer informatie: www.goldenhaand.nl