Zondagmiddag 28 januari was Stevo Akkerman te gast in de Marktpleinkerk van Winschoten. Op uitnodiging van Over de Brug gaf hij aan ruim 120 toehoorders een lezing over zijn boek Het klopt wel, maar het deugt niet. De lezing werd muzikaal omlijst door het prachtige pianospel van Hilly en Matthieu ter Horst en de heerlijke klanken van de dwarsfluit van Annet Scholten.
Maatschappij en moraal
In zijn boek gaat Stevo Akkerman op zoek naar de maatschappelijke moraal. Hij vraagt zich af of de hele maatschappij een ‘amoreel universum’ is geworden. Tijdens zijn zoektocht interviewde hij diverse kopstukken en dissidenten uit het bedrijfsleven, het onderwijs en de gezondheidszorg. In zijn lezing nam hij ons mee op deze tocht met behulp van enkele sprekende voorbeelden waarin de persoonlijke strijd tussen moraliteit en maatschappij naar voren kwam. Zo vertelde hij van de vrouw die jarenlang voor een groot accountancykantoor werkte en nu voor zichzelf is begonnen: “Op het kantoor werd iedereen opgejaagd. Het budget voor een opdracht – uitgedrukt in uren werk – werd zo strak mogelijk gehouden. Als je er meer uren in stak, moest je dat in je eigen tijd doen. Erger nog: het tastte de kwaliteit van het werk aan.”
Olifantenpaadjes
Na de pauze was er gelegenheid tot vragen stellen. Naast het geven van complimenten voor de columns die Stevo Akkerman voor Dagblad Trouw schrijft, werden ook enkele vragen gesteld over actuele voorbeelden in de landelijke pers. Zo gaf Stevo Akkerman een helder antwoord op de vraag wat hij vindt van de wens van de Rijksuniversiteit Groningen om een dependance in China te openen en wat hij ervan vindt dat er steeds meer Engels als voertaal wordt gebruikt op Nederlandse opleidingen. Op de vraag of er nog hoop is antwoordde hij met de laatste woorden uit zijn boek en een citaat van Hans Achterhuis: “Olifantenpaadjes zijn weggetjes die mensen zelf maken, vaak haaks op de keurig aangelegde bestaande wegen, en ze zijn volop in gebruik – vandaar dat ze zijn platgestampt als door olifantenpoten. Het gaat om groepen mensen die de stoute schoenen aantrekken om zelf een weg te vinden.” Verandering kost tijd, geduld, bewustwording en vooral hoop. Er zijn naast de dagelijkse voorbeelden van hoe het misgaat, ook talloze kleinere en grotere initiatieven die uiteindelijk zullen leiden tot positieve veranderingen.
Tijdens de pauze kon men het boek van Stevo Akkerman aanschaffen en het door hem laten signeren. Er werd flink gediscussieerd door de aanwezigen, want het bleek lastig om iedereen na de pauze weer plaats te laten nemen. Stevo Akkerman wist zijn toehoorders bewust te maken, te inspireren en hun hoop te laten behouden.
