Winsum, 21 september 2017
Beste mensen van de Protestantse Gemeente Winschoten,
Hoe gaat het met u? Er is al enige tijd verstreken sinds ik u voor het laatst heb ontmoet. Voor de meesten was dat bij het afscheid eind januari in de Vennekerk. Ik hoop dat het u naar wens gaat, zowel voor u persoonlijk als ook voor de gemeente waarvan u deel uit maakt. Zelf kan ik u zeggen dat het goed met mij en met ons gaat.
Sinds mijn vertrek is er veel bij u gebeurd. U hebt bijvoorbeeld de allereerste startdienst als streekgemeente achter de rug, er is een kerkelijk werker aangesteld, de heropening van ‘Ons Gebouw’ vindt spoedig plaats, de pastorie aan de Schönfeldsingel nummer drie is verkocht.
Hier in Winsum ben ik aan het aarden op de Fryske grûn, mensen die via de website het interview in het Friesch Dagblad hebben gelezen, weten dat ik het naar mijn zin heb. Deze zomer vertelden voorgangers in deze krant hoe hun levensverhaal een verbinding kreeg met Fryslân en de Friezen. Ik was een van hen, ik vertelde hoe ik me opnieuw verbonden wist met het land waar ik ben geboren. Maar als het thema ‘heimwee’ was geweest, had ik in het interview kunnen vertellen hoezeer ik het Oost-Groningse en in het bijzonder Winschoten mis! In deze plaats heb ik immers 28 jaar van mijn leven gewoond en er lief en leed met de mensen gedeeld. Ik heb er het werk van predikant geleerd, en privé de hoogte- en dieptepunten meegemaakt. Ik had de jaren, ondanks ook de moeiten niet graag willen missen.
En nu ben ik dan hier en woon ik in een prachtige pastorie met een hele grote tuin, naast de kerk. Ik ben een dorpsdominee geworden, de dominee van het hele dorp. Bijna iedereen kent mij ondertussen ook al heb ik de overgrote meerderheid nog nooit in een kerk gezien… Ik voel me prettig in deze rol. Ik wil er zijn voor een ieder die een beroep op kerk en dominee doet, ook als men niet lid is, ook als men niet zo gelovig is… Kortom, ik vind hier mijn draai, vind het fijn om Nelleke in de buurt te hebben. Zij woont 15 km (heeft Eise goed berekend!) van mij vandaan. En ook Winsum heeft een warme bakker, er is een cantorij, er wordt gezongen en gespeeld.
Maar één ding mis ik wel heel erg – naast de vriendschappelijke contacten die in de loop van de jaren zijn ontstaan en gegroeid, naast mijn aloude buren, naast de Hema (tja) en naast de gemeente en de kerkenraad en wat niet al – en dat is… het orgel van de Marktpleinkerk. Van Bouko kreeg ik laatst een cd toegestuurd met daarop verzoeknummers van mijn kant. Die cd speelde ik op een onbewaakt ogenblik af, en ik kreeg me toch een heimwee… wat muziek al niet met je kan doen!
Maar lieve mensen, nu ben ik hier en het is goed. U wilt, tenslotte, vast weten hoeveel kilometers ik ondertussen met uw cadeau, te weten de elektrische fiets, heb afgelegd. (Het is trouwens een RIH geworden, halverwege april bij de dichtstbijzijnde fietsenzaak gekocht.) Het zijn er vele: naar Baard, Easterlittens, Hilaard, Húns of Leons of naar Nijkleaster in Jorwert pak ik de fiets en uiteraard, langs mooie landelijke paadjes, naar Reduzum. Het regenpak is de laatste tijd zeer nuttig geweest. Maar speciaal voor Eise kan ik vermelden dat het er bijna 1400 zijn. Ik ben heel blij met de fiets, het waait hier namelijk altijd, en de wind is natuurlijk altijd tegen!
Het ga u goed. Tot ziens in Winschoten of Winsum!
Met een hartelijke groet, ook van Nelleke,
Ds. Jurjen Hilverda