In juli hebben wij (samen met een ander echtpaar) een privébezoek gebracht aan onze partnergemeente in Nicolesti.
Vrijdagmiddag reden we Nicolesti binnen en gingen de heuvel op naar Irene, waar we door de mensen heel hartelijk werden begroet. De dames waren al bezig met het bereiden van de maaltijd, die zoals we gewend zijn weer voortreffelijk was. Na de maaltijd en een gezellig samenzijn gingen we naar ons gastgezin, waar we al sinds 1999 verblijven.
Zaterdag gingen we een kasteel bezoeken. Daar was een bijeenkomst van alle kerken in Transylvanië. In de open lucht voor het kasteel was een dienst in het teken van het Lutherjaar met als afsluiting een avondmaal. Er waren ruim 700 mensen aanwezig, die met bussen werden gebracht. Dit alles was heel indrukwekkend. Er waren enkele kramen, waar men eten en drinken kon kopen en enkele mensen konden hun hobbyartikelen verkopen.
Op zondag was er op het plein van de lagere school in Ciba (een naastgelegen dorp) samen met Nicolesti een manifestatie georganiseerd, die de hele dag duurde. Op een podium traden diverse bandjes op (er werd voor ons zelfs in het Nederlands gezongen). Ds. Adorján heeft een preek gehouden, die voor ons door een mevrouw werd vertaald in het Engels.
Later werd er een maaltijd (gehakt gerold in koolbladeren) gehouden, die door veel vrijwilligers werd verzorgd. ’s Middags werden er door kinderen en jongeren verschillende traditionele dansen uitgevoerd. Voor deze dag was veel belangstelling. Van jong tot oud en van vele culturen.
Om 16.00 uur was er weer een dienst in de kerk van Nicolesti. Deze duurde slechts 30 minuten.
’s Avonds hebben we met enkele mensen uit het dorp bij ds Adorján gesproken over het wel en wee in het dorp. Nog steeds hebben de ouderen in het dorp het moeilijk. De pensioenen zijn laag en de kosten voor levensonderhoud en energie zijn bijna net zo hoog als in Nederland. Iedereen heeft wel een groentetuin en verbouwt zijn groenten en aardappelen. Veel mensen staan daar ook mee op markten. Ds Adorján betrekt de jeugd bij de kerk, door allerlei activiteiten aan te bieden.
Op maandagmorgen hebben wij weer afscheid genomen van onze vrienden in Nicolesti en hebben 40 km verderop een kindertehuis bezocht. Deze wordt gerund door een Nederlandse vrouw. We hebben gezien, hoe zij zich inzet voor deze kansarme kinderen.
Ds. Adorján vroeg ons u allen hartelijk te groeten, u te danken voor uw steun, niet alleen financieel, maar vooral ook dat we een partnerschap hebben en verbonden zijn en omzien naar elkaar.
Nadrukkelijk zei ds. Adorján, dat u altijd van harte welkom bent in Nicolesti.
Jan en Aafke Lameijer
